DAĞARCIQ

сущ. гъвечӀи тагъар; гзафни-гзаф хамуникай цванвай турба, чанта; ** sirr dağarcığı сирерин кӀват (кьил акъудиз тежер касдин ва я кардин гьакъинда).
DAĞAR
DAĞAYISI
OBASTAN VİKİ
Dağarcıq
Dağarcıq - keçmişdə ərzaq məhsulunu saxlamaq üçün istifadə olunan qab. Dağarcığı hazırlamaq üçün, bütöv soyulmuş və qurudulmuş qoyun dərsinin, qol yerlərini tikir, boğaz hissəsini isə ərzaq tökə bilmək üçün açıq saxlayırdılar. Qoşqu və minik heyvanlarına yüklənə bilirdi. Hələ e.ə. 3-cü minillikdən meydana çıxan dağarcıq, orta əsrlərdə də Azərbaycanda maldar əhali arasında geniş yayılmış əşya olmuşdur.

Digər lüğətlərdə

весельча́к окова́ть саквоя́жик сельку́пы синтакси́ческий Унди́на бесцензу́рье вме́шивать выска́зывать гуммиара́бик засты́лость зурна́ч не верить ни в чох, ни в сон, ни в птичий грай невзыска́тельный произраста́ть ро́уминг си́лой ху́тор larcenous overcollar pathognomy trunk-call victoria кристаллизовать шлягер