DAĞARCIQ

сущ. гъвечӀи тагъар; гзафни-гзаф хамуникай цванвай турба, чанта; ** sirr dağarcığı сирерин кӀват (кьил акъудиз тежер касдин ва я кардин гьакъинда).
DAĞAR
DAĞAYISI
OBASTAN VİKİ
Dağarcıq
Dağarcıq - keçmişdə ərzaq məhsulunu saxlamaq üçün istifadə olunan qab. Dağarcığı hazırlamaq üçün, bütöv soyulmuş və qurudulmuş qoyun dərsinin, qol yerlərini tikir, boğaz hissəsini isə ərzaq tökə bilmək üçün açıq saxlayırdılar. Qoşqu və minik heyvanlarına yüklənə bilirdi. Hələ e.ə. 3-cü minillikdən meydana çıxan dağarcıq, orta əsrlərdə də Azərbaycanda maldar əhali arasında geniş yayılmış əşya olmuşdur.

Значение слова в других словарях

агропромы́шленный гололе́дь злить неусто́йчивость осо́ба отчёт поны́не заполне́ние конопе́лька нагря́нуть озерцо́ по-преда́тельски подсве́т ромовая ба́ба скле́ивание удостове́рить умерщвля́ть citizeness last measure spikefish winehouse лимоннокислый пенковый финансовый