DİLÇƏK

сущ. 1. анат. мукӀул; dilçəyi gəlmək (şişmək) мукӀул дакӀун (мес. аялдин); 2. пер. гьунар, алакьун манада.
DİLÇƏ
DİLÇİ

Значение слова в других словарях