1. “Dolamaq”dan f.is.
2. sif. Dümdüz olmayan; birbaşa, düz xətlə getməyən, o yana-bu yana burulan, əyri-üyrü, dolanbac. Dolama yol. Dolama cığır. Dolama küçə.
– Qaranlıq küçədən sonra yolumuz dolamadır.
Dolama yollarla enirkən bəzi yoldaşlarımız vahiməyə düşdü.
Tiflisin dolama dar küçəsində; Əlində kamança bir aşıq gedir.
// is. Dönüm, dönüş, döngə.
Nəhayət, dağların sərin küləyi əsməyə başladı, artıq şəhərə bir-iki dolama qalırdı.
3. sif. Burğu şəklində olan, buruq-buruq, vintvari. Dolama boru. Dolama pilləkən.
