1. Durma tərzi, durma vəziyyəti, özünü tutma tərzi.
…Başında göy araxçın, duruşunda əzəmət; Üzündə qəm izləri, gözlərində məhəbbət.
Zürafə boynuna bənzərdi boynu; Məğrur, ədalı bir duruşu vardı…
Duruşun mənalı, baxışın dərin; Mən bu dərinlikdə tapdım baxtımı.
2. Dayanacaq, duracaq. Duruş məntəqəsi.
– Tramvay duruşunda təyyarə bığlı bir gənc; Zilləyib gözlərini bir qapıya səhərdən.
◊ Duruş gətirmək – səbir etmək, dözmək, davam gətirmək, dayanmaq.
178 və 179-cu atıcı polklar … gəncəlilərin qabağında duruş gətirməyib geriyə – öz əvvəlki mövqelərinə çəkildilər.
Duruş vermək – bax duruş gətirmək.
…Adam duruş verib bir yerdə dura bilmir.