is. [ ər. ] klas. Nalayiq söz, söyüş; ədəbə, tərbiyəyə və əxlaqa müğayir hərəkət, iş, əməl; əxlaqsızlıq.
Sarıköynəyin əri əsəbi bir halda föhş və söyüşlə mənim mənzilimə gəldi.S.Hüseyn.
□ Föhş vermək – söymək, nalayiq sözlər demək, ağzına gələni demək. [M.F. Axundzadə :] Avam əvvəl sənin nəsihətini anlamayacaq, sənə əziyyət edəcək, föhş verəcək.Ə.Haqverdiyev.
Zeynal bəy qorodovoyların qarasına söyləndikcə odlanıb, növbənöv föhşlər verməyə başladı.Çəmənzəminli.