FÖHŞ

is. [ ər. ] klas. Nalayiq söz, söyüş; ədəbə, tərbiyəyə və əxlaqa müğayir hərəkət, iş, əməl; əxlaqsızlıq.
Sarıköynəyin əri əsəbi bir halda föhş və söyüşlə mənim mənzilimə gəldi. S.Hüseyn.
□ Föhş vermək – söymək, nalayiq sözlər demək, ağzına gələni demək. [M.F. Axundzadə :] Avam əvvəl sənin nəsihətini anlamayacaq, sənə əziyyət edəcək, föhş verəcək. Ə.Haqverdiyev.
Zeynal bəy qorodovoyların qarasına söyləndikcə odlanıb, növbənöv föhşlər verməyə başladı. Çəmənzəminli.

FOYÉ
FÖHŞİYYAT

Digər lüğətlərdə

воспи́танный выздора́вливающий вы́стираться замеща́ться ке́ларский пим подтора́чивать присна́щиваться пу́тано челнообра́зный Ю́го-За́падный ...то́мный поцелу́й сервиту́тный слези́нка твердоло́бый контур нутник nuncupation Peruvian bark phytogenous иглистый подзакусить приискание чернокнижник