□ Fəramuş etmək (qılmaq) – unutmaq, yaddan çıxarmaq.
Bir mey mənə sun ki, məstü mədhuş; Daim özümü qılam fəramuş.
[Lələ:] Kərəm qıl, sultanım, etmə fəramuş; Müntəzirdi, məlumata gəlmişəm. “Lətif şah”.Fəramuş olmaq – unudulmaq, yaddan çıxarılmaq (çıxmaq).
Səni sevən çox bəlayə tuş olur; Ağıl gedir başdan, fəramuş olur.
Düşməyir əsla birinin yadına! Oldu fəramuş bu bizim köhnələr!
