1. Qıcıqlanmaq, qaşınmaq.
Onun üzü-gözü qırışır və elə bil boğazı da göynəməyə başlayırdı.
Əvvəla, kətmən dəyən yer bərk göynəyirdi. İkincisi, qolları az qalırdı ki, qırıla.
2. Ağrımaq, sızıldamaq, gizildəmək.
Şad idi, vücudim oynar idi; Can həsrət odunda göynər idi.
Zirzəmi yaman rütubətdir ha… Hələ heç bir saat da keçməyib, amma indidən qıçlarım göynəyir.
Lakin deyin, söyləyin, hansı təbib bağlayar; Ruhun gözəgörünməz, göynəyən ( f.sif. ) yarasını?
3. məc. Yazıq-yazıq, yavaşdan ağlamaq, sızlamaq, inləmək. Uşaq göynəyirdi.
4. məc. Bir şeyin üstündə əsmək. [Əşrəf:] Başqasının ürəyinə çalın-çarpaz dağ çəkə bilirsən, özünə isə bir balaca toxunanda göynəyirsən.
Bu insafdırmı?