gahgirlik
сущ. хъипи куьлуь къум авай чка; къумлух (кил. gahgir²).
сущ. кегькирвал, кегькир балкӀандин хесет (кил. gahgir¹).
1 сущ. норовистость 2 сущ. местность, покрытая мелким желтым песком
is. Gahgir atın xasiyyəti (bax gahgir1). Bu atın gahgirliyi xoşuma gəlmir
is. Gahgir olan yer; qumluq (bax gahgir2)