1. Kobud, qanmaz, ləyaqətsiz, tərbiyəsiz, ədəbsiz, zırrama, ağzıyava, ağzıpozuq. Heyvərə adam. Heyvərənin biridir, dindirməsən yaxşıdır.
– Qışqırdı bir qədər, zəhərdən acı; Qızışdı getdikcə heyvərə hacı.
// Bəzən söyüş kimi işlədilir.
[İsmayıl bəy:] Yalan danışma, heyvərə, mənim öz atlarım harada qalmışdı ki, səndən at istəyə idim.
2. Yekə, zorba, nataraz, yöndəmsiz.
Bozdar … qocalmış, gözlərinə pərdə gəlmiş heyvərə bir köpəkdir.
Qamışın qalın bir yerində heyvərə bir çaqqal yerə sərilmişdi.
3. zərf Avara-avara, boş-boş, avara-sərgərdan.
Dəxi ol sərvi-qədin kuyinə cənnət deyibən; Gəzmərəm küçələri heyvərə bundan sonra.