HİRS
\[ər.\] сущ. хъел; ** hirsi təpəsinə (başına, kəlləsinə) vurmaq хъел кьилиз ягъун, гзаф хъел атун, пис хъел акатун; hirsi tutmaq хъел атун, хъел акатун; hirsi yatmaq хъел элекьун, хъел алатун, хъел хкатун, секин хьун; hirsindən dodaqlarını (zəncir, cilov) çeynəmək (gəmirmək) хъиляй пӀузарар (кьенерар, зунжур) жакьун, гзаф пис хъел атун; hirsindən qovrulmaq хъиляй ккун, хъиляй вучдатӀа течиз амукьун; hirsini basmaq (boğmaq, yemək) хъел туькьуьнун, хъел винел акъуд тавун (къене ттун, элекьарун), вичи-вич хуьн.