həmiyyətli
прил. гъейратлу, намуслу, таъсиб чӀугвадай.
sif. Həmiyyət sahibi olan; qeyrətli, namuslu, təəssübkeş. Bu kəndin adamları istəyiblər, … özlərini Astaranın qeyrətli və həmiyyətli adamlarına oxşats
радетельный