HƏPƏND
сущ. кьиле гар авайди, ахмакь, кӀамай, семе.
I сущ. разг. пошляк (тот, кто склонен к пошлости) II прил. пошлый, низкий (ничтожный в духовном, нравственном отношении)
Tam oxu »is. Axmaq, başıboş, gic; duzsuz (zarafatla yüngül söyüş məqamında işlənir). [Cəbi:] Bir mənə deyən gərək ki, ay həpənd, sən nə girmisən meydana
Tam oxu »