1. “İlişmək”dən f.is.
2. məc. Maneə, əngəl, ilişik.
Səkkiz nəfərlik təmir mexaniki briqadam var, harada bir ilişmə oldu, göndərirəm.
İLİŞMƏ
1. “İlişmək”dən f.is.
2. məc. Maneə, əngəl, ilişik.
I сущ. от глаг. ilişmək: 1. зацепка: 1) зацепление. тех. İlişmə bucağı угол зацепления 2) перен. простореч
Полностью »