inabət
[ər.] сущ. куьгьн. туба авун, туба.
İNABƏ(T) ə. 1) tövbə etmə; tövbə; 2) bir mürşidin təriqətinə daxil olma
сущ. устар. 1. покаяние 2. раскаяние; исповедь