İRMƏK¹
гл. агакьун (мес. мураддихъ).
сущ. хъсандиз куьлуь тахьанвай къуьлуьн, мухан гъуьр (гьайванриз гудай); куьлуь кепекар.
Полностью »f. Çatmaq, yetişmək, irişmək. Mən Cüməyəm, bir murada irmədim; Ha ki cəfa çəkdim, səfa sürmədim. Molla Cümə
Полностью »is. Adətən mal-qaraya verilən iri və yaxşı əzilməyən buğda, arpa unu. // Narın kəpək
Полностью »1 глаг. устар. достигать, достигнуть. Murada irmək достигнуть желаемого 2 сущ. отруби (измельченная при размоле оболочка зерна)
Полностью »Çatmaq, yetişmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu der: gəldi döyüş sorağı, Dalda irür müxənnətin durağı
Полностью »Çatmaq, yetişmək, irişmək. Kərəm deyər, axırına irilməz, Ərəb at yorulur, könül yorulmaz, Könül bir saraydı, sınar, hörülməz, Əzəli, sonrası köç olur
Полностью »