İTQILIQ

sif. dan. Bədxasiyyət, rəftarsız, heç kəslə yola getməyən. İtqılıq adam.
– Veys acıdil və itqılıq olduğundan arvaduşaqdan heç biri ağacın dibinə gəlməzdi. Ə.Əbülhəsən.

İTKİSİZ
İTQIRDI

Значение слова в других словарях