1. Nağıllarda: gözü kəlləsində olan (canlı); təpəgöz.
Qəhrəman altıayaq, kəlləgöz atını sürüb, İbrahimi də aldı tərkinə. ().
2. məc. Hirsli, tez qızışan, qəzəbli.
[Şiraslan:] Bir az belə, bir təhər adamdır, kəlləgözdür…
KƏLLƏGÖZ
sif.
1. Nağıllarda: gözü kəlləsində olan (canlı); təpəgöz.
2. məc. Hirsli, tez qızışan, qəzəbli.
1. Nağıllarda: gözü kəlləsində olan (canlı); təpəgöz.
2. məc. Hirsli, tez qızışan, qəzəbli.