kafir
sif. [ər.] 1. Müsəlman olmayan, islam dininə etiqad etməyən; qeyri-müsəlman. // İs. mənasında. Kafir olsaydı əgər rəhmə gələrdi, gözəlim; O qədər ki,
Полностью »сущ. 1. гяур (презрительное название иноверца) 2. богоотступник, богохульник, нечестивец, святотатец (в прошлом употреблялось и по отношению к прогрес
Полностью »I. i. giaour, infidel, unbeliever; pagan II. s. 1. infidel, unfaithful, godless; (mürtəd) apostate, blasphemous; 2
Полностью »[ər.] прил., сущ. кафир (1. ислам диндиз къуллугъ тийизвай(ди), мусурман тушир(ди); мезгьеб авачир(ди), динсуз; kafir olmaq кафир хьун, маса дин кьабу
Полностью »1. KAFİR Demə bu kafir, ol müsəlmandır; Hər kəsin elmi var, o insandır (S.Ə.Şirvani); QEYRİ-MÜSƏLMAN Mən yazıq neçə müddətdir ki, qeyri-müsəlmanlar ki
Полностью »ə. 1) islam dinində olmayan, müsəlman olmayan; 2) heç bir dinə sitayiş etməyən, dinsiz; 3) m. itaətsiz, üsyankar; 4) m
Полностью »KAFİR – MÜSƏLMAN De, sən hara? Rusiya hara? Yoxsa satılmısan o kafirlərə? (S.Vurğun); Yoxsa müsəlmanlar şəhərə giriblər? (Mir Cəlal)
Полностью »