1. Yüngül xəstə, naxoş, azarlı.
O dəm deyir biri dustaqların: – Bəradərlər! Nə var, neçün belə kefsiz, fikirlisiz yeksər?
□ Kefsiz olmaq – bax kefsizləmək 1-ci mənada.
Gülpəri bir qədər kefsiz olduğu üçün axşamdan yatmışdı.
2. məc. Kədərli, qəmgin, halı pərişan, məyus, pərt.
Niyə belə kefsizsən? – Nəbigil İsmayılın tutulmasından çox kefsiz (z.) oldular. “”.
[Gülnaz:] Sərvər, bu gün səni çox kefsiz (z.) görürəm, nə olub məgər?