ə. ona, ona doğru, ona tərəf
ə. …və başqa …və sair («ila axər» ifadəsinin ixtisarı)
ə. «illət» c. xəstəliklər, bəlalar, illətlər
İLĞA’ ə. ləğv etmə, aradan qaldırma
ə. 1) alovlan(dır)ma, yan(dır)ma; 2) üfunətlən(dir)- mə, iy vermə
ə. kafirlik; ateizm; Allaha inanmama; dinsizlik, etiqadsızlıq
ə. təkid etmə, israr etmə, üz vurma
ə. 1) qatma, qoşma, əlavə etmə; 2) özgə ərazisini qeyri-qanuni öz ərazisinə qatma
ə. bir şeydən təsirlənib ruhlanma, yüksək ruh coşqunluğu; təb (şair, aşıq və s. haqqında)
İLİYYİN, İLİYYUN ə. 1) göyün yuxarı təbəqəsi; göy, səma; 2) cənnətin ən yaxşı yeri; 3) qədim yunanlara görə: göyün od və işıqla dolu ən yüksək təbəqəs
İLQA’ ə. 1) atma; 2) təsir etmə, nüfuz etmə
ə. cütləş(dir)mə (at haqqında)
ə. …dən başqa …dən savayı
ə. 1) xəstəlik, naxoşluq; 2) qüsur, əskiklik, nöqsan, əyər-əskik; 3) dəlil, əsas, sübut; 4) səbəb; 5) məqsəd, qayə
ə. bitiş(dir)mə, yapış(dır)ma
ə. aydın olmama, dolaşıqlıq
İLTİCA’ ə. 1) sığınma, pənah; 2) bir şeyə əl atma
ə. və f. sığınacaq, daldalanacaq, sığınacaq yer
ə. 1) çevrilib baxma, dönüb baxma; 2) diqqət, etina, maraq; 3) təklif, mükafat; 4) mehribanlıq, lütfkarlıq
ə. və f. iltifat edən, iltifatlı, lütfkar
ə. və f. iltifat edərək; lütfkarcasına
ə. 1) alovlanma, yanma (arzu, istək və s. haqqında); 2) alışma, işıqlanma; 3) bədənin bir üzvündə əmələ gələn şiş, qızartı və s
ə. iltihaba aid olan, iltihabı olan
ə. birləşmə, itiləşmə
ə. yaranın sağalması
İLTİQA’ ə. 1) birləşmə, qovuşma; 2) rastlaşma, görüş(mə), təsadüf
ə. yedir(t)mə
ə. 1) dərmə, yığma; 2) toplama, yığma; 3) iqtibas etmə, götürmə; 4) götürmə, qaldırma (yerdən)
ə. xahiş, rica
ə. bitişmiş, qovuşmuş
ə. dilçilikdə: aqlütinativ
İLTİVA’ ə. sar(ıl)ma, bük(ül)mə
İLTİYAM1 ə. yaranın ağzının bitişib yaxşı olması. İLTİYAM2 ə. danlaq, məzəmmət
ə. və f. bitişib yaxşı olan (yara haqqında)
ə. 1) təəhhüd, öhdəlik; 2) borc, vəzifə; 3) məsuliyyət; 4) imtiyaz, güzəşt
ə. təəhhüd yolu ilə, öhdəlik hesabına
ə. və f. təəhhüd vərəqəsi, yazılı öhdəlik
ə. ləzzət alma, həzz alma
İMA’ ə. him-cimlə bildirmə, işarə ilə anlatma // qaş-göz etmə, him-cim
İMAD1 ə. 1) dirək, sütun; 2) dor ağacı; 3) dayaq. İMAD2 ə. xaç suyuna sal(ın)ma (xristianlıqda)
İMALƏ1 ə. 1) bir tərəfə əymə, bir yana yat(ır)ma, meyil et(dir)mə; 2) əruz vəznində: şeirdə vəznə uyğun olmaq üçün bəzi hecaların tələffüzdə qısaldılm
ə. 1) rəhbər, başçı; 2) peyğəmbərlərdən sonra islam dininə rəhbərlik edən din xadimi; 3) kütləvi surətdə namaz qılanların qabağında duran din xadimi
ə. 1) imamlıq etmə, imam olma, imamlıq; 2) din, məzhəb işlərinə rəhbərlik etmə
ə. on iki imama etiqad edən təriqət
ə. və f. imam övladı, imam nəslindən olan // həmin adamın dəfn olunduğu müqəddəs yer
İMAN ə. inanma, etiqad, inam. İM’AN ə. 1) diqqət, diqqətlilik; 2) m. dərinlik, ciddilik
ə. yəhər; qoşqu ləvazimatı
ə. 1) abad, adam yaşayan hala salma; 2) kasıblara, məktəblilərə xeyriyyə yeməyi verən müəssisə; 3) böyük bina, iri tikinti
ə. kömək, yardım