İLİYYİN

İLİYYİN, İLİYYUN

ə. 1) göyün yuxarı təbəqəsi; göy, səma; 2) cənnətin ən yaxşı yeri; 3) qədim yunanlara görə: göyün od və işıqla dolu ən yüksək təbəqəsi; 4) m. ərş, fələk; 5) m. real həyatdan uzaq.