KƏLƏF
сущ. 1. кӀетӀ, киткин; ip kələfi гъаларин кӀетӀ; 2. пер. рах. келеф (акахьай затӀунин гьакъинда); ** kələf dolaşmaq келефдал штӀухар акьалтун (фин), кӀеве гьатун, гзаф четин, эхкъечӀиз тежер везият арадал атун; kələfi qarışmaq везият (гьалар) чӀур хьун, пис хьун; kələfin ucu açılmaq келефдин кьил жугъун (гъиле гьатун), штӀухар ахъа хьун (алатун), са кардин себеб (кӀан-пун) чир хьун, жугъун, малум хьун; kələfin ucunu itirmək келефдин кьил квадарун (квахьун), пис везиятда гьатун, ийир-тийир хьун (квахьун), кьил акахьна (ийир-тийир хьана) вуч ийидатӀа течиз амукьун; kələfin ucunu tapmaq (ələ keçirmək) келефдин кьил жугъурун, са кардин гуьгъуьна гьатна адан себеб (кӀан-пун) чирун.