(-ри, -ра) 1. yeriş, yerimə tərzi, gəziş; 2. gəzmə, gəzinmə, gəzinti, ayaqseyri; 3. axtarış, kəşfiyyat; 4
(-из, -на, -а) f. 1. gəzdirmək; 2. icb. axtartmaq; 3. döndərmək; * тум къекъуьрун bax тум¹ [ттум].
1. odçəkən, atəşkeş; 2. ağac qarmaq, doğanaq.
(-из, -на, къекъягъ) f. müxt. mən.: гьача къекъягъун dəstək vurmaq, dirək salmaq, dayaqlamaq; кьуьл къекъягъун təpiklə vurmaq, təpik atmaq; гапур къек
(-ди, -да, -яр) 1. qala, istehkam; Дербент къеле Dərbənd qalası; 2. къеледин qala -i [-ı]; къеледин цлар qala divarları
qalay; къеле гун a) qalaylamaq, ağartmaq (mis qabı); b) məc. dil tökmək, şirin sözlərlə razı salmağa, başını tovlamağa çalışmaq; qılığına girmək, tovl
(-ди, -да, -ар) qələm (yazı aləti); къелемдал кхьин qələmlə yazmaq.
1. k.t. ting, şitil, qələm; 2. bax кӀалам 2); 3. şair. növcavan, yeniyetmə, gənc, cavan, növrəstə; // sevgili, canan
köhn. qələm-davat.
qalayçı, qabağardan.
qalayçılıq.
bax къе.
(-ди, -да, -яр) kiçik xəncər, qəmə; къемедив ягъун qəmə ilə vurmaq, qəmələmək.
1. məzəli, gülməli, güldürücü, əyləndirici, könülaçan, duzlu; maraqlı, qəribə; къемеди гаф məzəli söz; 2
къемс хьун f. burxulmaq, burulub zədələnmək, sərpmək, yerindən oynamaq; кӀвач къемс хьун ayağı burxulmaq
(-е, -е, -ер) 1. müxt. mən.: iç; кӀвалин къен evin içi; 2. içalat, daxili orqanlar; къенер акъудун içalatını çıxartmaq (kəsilmiş heyvanın); 3
qənd, şəkər; келле къенд kəllə qənd.