munis
munis
[ər.] 1. sif. Hər kəslə mehriban olan; ünsiyyətli, mehriban; istiqanlı. Munis adam. – [Xədicə] olduqca xoşsöhbət, … genişqəlbli, munis və mehriban bir
Полностью »поэт. I сущ. 1. друг, приятель 2. возлюбленный, возлюбленная, любимый, любимая II прил. любезный, обходительный, предупредительный, учтивый 2
Полностью »[ər.] 1. прил. мегьрибан, акахьдай; рикӀиз чими; 2. сущ. мукьва кас, рикӀин дуст; munis olmaq рикӀин дуст хьун, мегьрибан хьун; // кӀаниди, яр, севдуь
Полностью »ə. 1) ünsiyyət edən, əlaqə saxlayan; 2) insandan qaçmayan; istiqanlı; 3) ələ öyrədilmiş; əhliləşdirilmiş (heyvan haqqında)
Полностью »