MÜCAVİR

sif. [ ər. ] köhn. Daim ibadətxana və ya türbə yanında yaşayıb vaxtını ibadətdə keçirən adam.
Mücavir onları başına toplayıb Pirhəsənin kəramətindən uzun-uzadı söyləyir. A.Şaiq.
[Rauf:] Əşrəf bəy bu məzarın daimi mücavirlərindəndir. H.Cavid.

// Məscid, türbə xidmətçisi.
Məscid mücaviri yüyürüb xanın ölmək xəbərini arvadına vermək istədi. Çəmənzəminli.

MÜCAHİD
MÜCAVİRLİK

Значение слова в других словарях

интерне́т-компью́тер мазо́чек пустосло́в расцело́вывать ре́йсмусовый реко́рдно тузлукова́ние диагно́стик ди́нго засва́тывать из головы не идти́ кру́тость носи́ть на руках кого твёрдый карабча тренговать юрага empathy empoison litter-bin oscular outbred rational забубённый переправиться