MƏQBUL
\[ər.\] прил. 1. кьабул тир, бегенмиш тир, хуш(униз) къведай, хъсан; məqbul etmək кьабул авун, бегенмиш хьун, хуш атун, хъсан гьисабун; məqbul olmaq кьабул хьун, бегенмиш хьун, хушуниз атун; 2. сущ. пуд (ученикдин чирвилиз гудай къимет); kimyadan “məqbul” almaq химиядай “пуд” къачун.