NAQABİL
\[fars. na... və ər. qabil\] прил. 1. налайих, лайих тушир, (чка) алачир (мес. гаф); // сущ. лайихсуз кас, гъавурда кутаз тежер кас; 2. мумкин тушир, имкансуз, кьиле тефир; четин (мес. кар); 3. алакьун авачир, кьатӀун авачир, алакь тийир.
sif. inconvenant, -e ; grossi//er, -ère ; incongru, -e ; ~ hərəkət action f inconvenante ; ~ söz mot m grossier ; adj impudique ; obscène ; ~ zarafat
Полностью »fars. na-, ərəb. qabil Qabiliyyətsiz, nalayiq, ləyaqətsiz adam. Nə lazımdı naqabilə söz deyəm, Xatirinə ya dəyməyə, ya dəyə
Полностью »s. 1. unworthy (of), worthless, mean; ~ hərəkət mean action; 2. incapable (of), dull, slow, clumsy, unskilful; 3
Полностью »прил. 1. неприличный, непристойный. Naqabil söz неприличное слово, naqabil hərəkət непристойное поведение 2
Полностью »sif. [fars. na… və ər. qabil] 1. Nalayiq, yersiz, münasibətsiz. Müdir cənablarına minnətdar olub, naqabil sözümdən üzr istəyirəm
Полностью »