PARDAQLAYICI
1. прил. цӀалцӀамардай, цӀарцӀар (нур) гуз тадай (мес. станок); 2. кил. pardaqçı.
Təqlidi sözdən (parıltı) əmələ gəlib. Əsli par-la-q-la-yıcı kimi olub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Tam oxu »1. sif. Pardaqlama işi görən; pardaqlayan, cilalayıcı. Pardaqlayıcı dəzgah. 2. bax pardaqçı
Tam oxu »