QAFİL
[ər.] прил. 1. гъафил; вуч ийидатӀа ва кьилел вуч къведатӀа виликамаз фагьум тавуна вичин кар буш кьадай; дуьньядикай хабар авачир; игьтиятсуз, дикъетсуз, хабарсуз; // сущ. гъафил кас, буьндуьгуьр; qafil olmaq гъафил хьун, игьтиятсуз (дикъетсуз, хабарсуз) хьун, фирсет гъиляй ахъаюн, игьтимал авун; 2. садлагьана (хьайи, атай, жедай), хабарни авачиз (хьайи, атай, жедай), гьасятдин (мес. ажал, кьиникь).