QANACAQLI

sif. Qanacağı olan, mərifətli, şüurlu, düşüncəli, anlaqlı; ədəbli, nəzakətli. Qanacaqlı adam. Qanacaqlı uşaq.
– Bir də, dedim, Mirzə Qulam qanacaqlı adama oxşayır. Mir Cəlal.
Kərim kəndin hünərli, yetkin bir gənci, mahir bir ovçusu, qanacaqlı bir xeyir-şər adamı olurdu. S.Rəhimov.

Синонимы

  • QANACAQLI QANACAQLI [Haşım:] Tətil komitəsi səni qanacaqlı bir fəhlə hesab elədiyinə görə bu cür böyük bir işi də sənə tapşırıb (M
  • QANACAQLI mərifətli — düşüncəli — anlaqlı — ədəbli — nəzakətli

Антонимы

  • QANACAQLI QANACAQLI – HƏYASIZ Mirzə Qulam qanacaqlı adama oxşayırdı (Mir Cəlal); Bu həyasız oğlunu gətir qulluğuna! (A
QANACAQ
QANACAQLILIQ

Значение слова в других словарях