QAYƏT

zərf [ ər. ] köhn. Çox, son dərəcə, nəhayət dərəcədə, olduqca.
Qayət şərm ilə və ahəstə səs ilə ərz etdilər. M.F.Axundzadə.
Əvvəl zaman kürreyi-ərzin qabığı qayət nazik olub. H.Zərdabi.
Doğrudan da Aslan qayət qəyur, çalışqan bir uşaq idi. C.Cabbarlı.
Tükəzban qayət hirsli olaraq içəri daxil oldu.
Nədənsə ovqatı çox təlx idi. B.Talıblı.

Синонимы

  • QAYƏT qayət bax olduqca
QAYƏSİZLİK
QAYĞANAQ

Значение слова в других словарях