QUBAR – SEVİNC Zülmətin yer üzünü qaplaması; Qəlblərdə oyandırırdı qubar (C.Cabbarlı); Gözlərində sevinc işartısı vardı (S.Qədirzadə).
QUBAR – SEVİNC Zülmətin yer üzünü qaplaması; Qəlblərdə oyandırırdı qubar (C.Cabbarlı); Gözlərində sevinc işartısı vardı (S.Qədirzadə).
[ər.] сущ. 1. клас. руг, накьв; 2. пер. дерт, гъам; // qubar bağlamaq кил. qubarlanmaq; qubar etmək (eyləmək) дертлу авун, гъамлу авун, сугъуларун; qu
Полностью »ərəb. qübar 1. Toz. 2. Məcazi mənada: kədər, dərd, qəm, qüssə. Dastanlarda həm həqiqi, həm məcazi mənada işlənir
Полностью »ər. qübar 1. Toz. 2. Məcazi mənada: kədər, dərd, qəm, qüssə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dastanlarda həm həqiqi, həm məcazi mənada işlənir
Полностью »Ərəb mənşəlidir (əsli: qübar), “toz”, “torpaq” mənalarında işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »сущ. 1. поэт. прах, пыль 2. печаль, грусть, горесть, скорбь, тоска ◊ qubar bağlamaq см. qubarlanmaq; könlünü qubar etmək (eləmək) наводить, навести гр
Полностью »is. [ər.] 1. klas. Toz, torpaq. 2. məc. Kədər, dərd, qəm, qüssə. Getdi o köhnə qubari ki, gözümdə var idi
Полностью »