is.
1. Bir şeyə bu və ya digər bir şəkil vermək üçün onun içinə keçirilən alət; ülgü. Papaq qəlibi. Çəkmə qəlibi. Qəlibə çəkmək (salmaq, vurmaq).
2. Tökmə vasitəsilə müəyyən formalı şeylər hazırlamaq üçün içərisi həmin formaya uyğun şəkildə düzəldilmiş qab, alət (bu qablara ərgin və ya horra halında tökülən maddə soyuduqdan və ya quruduqdan sonra həmin qabın içinin şəklini alır). Qırma qəlibi. Güllə qəlibi. Hürufat qəlibi. Kərpic qəlibi. Sabun qəlibi.
3. Qəlibdən çıxmış, qəlib vasitəsilə hazırlanmış şey. Bir qəlib sabun.
◊ Qəlibdən-qəlibə girmək yaxud min qəlibə girmək – öz şəkil və simasını teztez dəyişmək, dondan-dona girmək.