QƏRABƏT¹
\[ər.\] сущ. 1. гъарибвал; ватандивай къакъатун (яргъаз хьунухь); 2. тажубвал, ажаибвал, гъарибавал.
QƏRABƏT1 ə. 1) yaxınlıq; 2) qohumluq. QƏRABƏT2 ə. 1) qəriblik, yadlıq; 2) qəribəlik, orijinallıq
Tam oxu »is. [ər.] 1. Qəriblik; yurdundan, vətənindən ayrı düşmə. Məgər zülflərindən bəhs edən sünbül; Düşər ayaqlara qərabət çəkər
Tam oxu »is. [ər.] 1. Yaxınlıq. 2. Qohumluq. [Teymur ağa:] Məgər mən ölmüşəm ki, səni vəzir özgəsinə verə bilə? Axır bu qərabətdən onun mənzuru nədir? M
Tam oxu »