SONBEŞİK

is. Sonuncu, axırıncı uşaq, övlad. Ailənin sonbeşiyi.
– Tükəzban ilk və sonbeşiyi olan Qüdrəti min əziyyətlə boya-başa çatdırdığından onun üstündə, öz təbirincə, nanə yarpağı kimi əsirdi. M.Hüseyn.
Ulduz ailədə sonbeşik idi. Ə.Məmmədxanlı.

Антонимы

  • SONBEŞİK SONBEŞİK – İLK Ayrı oğul idi mənim Əmrahım; İlkim, sonbeşiyim, tək çinarımdı (Ə.Cəmil)
SONATİ́NA
SONCUQ

Значение слова в других словарях

злонра́вно обзаведе́ние отры́вок потя́жка психотехни́ческий расши́ренно декласси́ровать де́рево кимберли́т оштукату́рить профгру́ппа сострога́ть commercialization diatribe drop pit moderations parent member prison-breaker sang shock Spencerianism support hose zooparasite босниец сфероид