1. Bir şeyi qurumaq üçün ip və s. üzərinə salmaq. Xalçaları yuyub sərmək.
– Qız anasının yuduğu paltarları sərmək üçün dam üstünə çıxmışdı.
// Qurutmaq üçün meyvəni və s.-ni bir şeyin üzərinə nazik qat şəklində tökmək, yaymaq. Nanəni süfrə üstünə sərmək.
– Qızılgülü dərəsən; Yaylıq üstə sərəsən; Yerin mənə nişan ver; At göndərim gələsən. ().
…Vəliqulu əynində cındır gödək arxalıq və başında köhnə boz papaq kürəklə peyin sərirdi.
2. Bükülmüş, lülələnmiş, qatlanmış bir şeyi açılmış hala gətirmək.
Mühəndis Haqverdizadə xəritəni götürüb bir də yerə sərdi və axtarıb burada olan Göy qayanı yoxladı.
Müdir girdələnib bükülmüş qəzeti şkafın üstündən götürüb stolun üstünə sərdi.
3. Döşəmək, salmaq. Palazı balkona sərmək. Xalçanı evin yerinə sərmək.
4. Yerə yıxmaq, vurub salmaq.
Dünyaya səs saldı öz səsilə o; O sərdi torpağa qanlı düşməni.
5. Bükmək, sarımaq.
Bəyaz-bəyaz vərəqlərə sərdik səni, ağ çiçək!
◊ Yatağa (yerə) sərmək – xəstə salmaq, yatağa düşməsinə səbəb olmaq, yorğandöşəyə salmaq.
Heç bir xəstəlik bu vaxta qədər [Arazı] yatağa sərməmişdi.
Şirəkeşlik yazıq kişini cavan yaşında yerə sərmiş və üç balasını yetim qoymuşdu.