is. [ ər. ] Əvvəl deyilmiş bir sözün, fikrin və s.-nin düzgünlüyünü təsdiq etmə, qəbul etmə, sabitləşdirmə. Konstitusiyada təsbit olunmuş hüquqlar. Lüğətdə təsbit edilmiş sözlər.
// Bir şeyin doğruluğunu sübut edən dəlil.
[ər.] сущ. дуьзвал тестикь авун (эвелдай лагьай са гафунин, фикирдин ва мс.), кьабулун, дегиш тавун; // делил (са затӀунин дуьзвал субутдай)
Полностью »сущ. 1. закрепление, фиксация 2. утверждение (подтверждение, свидетельство); təsbit etmək: 1) закреплять, закрепить, фиксировать, зафиксировать
Полностью »