XUDBİN

sif. [ fars. ] Ancaq özünü düşünən, öz mənafeyini hər şeydən yüksək tutan adam; eqoist.
Müəllim əvvəldə molla Xəlil ilə mübahisəyə girişmək istəməyirdi, onu xudbin bir adam tanıyırdı. S.Hüseyn.
Çox savadlı və çox bilikli, şöhrətpərəst, xudbin, hakimiyyət sevən oğrunun, həris və yalançının öhdəsindən gəlmək çox çətindir. M.İbrahimov.
Bütün istedadsız və xudbin adamlar kimi Kərəmov da paxıl və xəbisdir. İ.Əfəndiyev.

Синонимы

  • XUDBİN eqoist
  • XUDBİN XUDBİN Xudbin padşah məmləkətin abadlığını düşünüb bir iş başlamazdı (M.İbrahimov); EQOİST İlk baxışda qaradinməz, bir qədər də rəsmi görünür

Антонимы

  • XUDBİN XUDBİN – TƏVAZÖKAR Bu bir az da deyəsən xudbindir (M.İbrahimov); Təvazökar, ağıllı bir qızdır (“Ulduz”)
XUDAVƏND
XUDBİNLİK

Значение слова в других словарях