ZƏBUN1
f. əldən-ayaqdan düşmüş; qüvvətsiz, zəif.
ZƏBUN2
f. 1) əsir, giriftar; 2) çox az; 3) əhəmiyyətsiz.
ZƏBUN1
f. əldən-ayaqdan düşmüş; qüvvətsiz, zəif.
ZƏBUN2
f. 1) əsir, giriftar; 2) çox az; 3) əhəmiyyətsiz.
[fars.] прил. клас. зайиф, къуватсуз, ччан алачир, ажуз, кӀватай; // есир; zəbun etmək (eyləmək) а) зайифарун, къуватдай вегьин, ажузарун, кӀудун; б)
Полностью »прил. устар. 1. слабый, немощный 2. подверженный чему-л., zəbun etmək kimi: 1. ослаблять, ослабить, обессиливать, обессилить кого 2
Полностью »sif. [fars.] klas. Zəif, qüvvətsiz, cansız, aciz, düşkün. Dust bipərva, fələk birəhm, dövran bisükun; Dərd çox, həmdərd yox, düşmən qəvi, tale zəbun
Полностью »