1. Ziyan, zərər, təbii fəlakət, afət.
Bu körpəcə meynəni qoru hər bir zavaldan; Qoy torpaqda kök salıb bərkitsin öz yerini.
// Bəla, müsibət, xətər, qorxu.
Kahinlər axışından kəşf etmiş istiqbalı; Çox zaman qışqırığın bildirmiş o zavallı.
Hünərdir keçirən bizi hər oddan; Olarmı hünərə zaval, ay Maral!
2. Yox olma (etmə), tələf olma (etmə), fənaya uğrama (uğratma), məhv olma (etmə); məhv.
Fani cəhanə baxma, keçər, ömrü sevmə kim; Ömrün zəvalı var və cahanın bəqası yox.
Sizdə olan aldadıcılıq və dostlara yalan satmaq sizin təxt-tacınızın zavalını yaxınlaşdırmaqdadır.
3. məc. Zülm, əziyyət, işgəncə mənasında.
Yazıq Ələsgərə çoxdur zavalın; Aparır ağlımı günəş camalın.
◊ Zaval görməmək – 1) sağ-salamat qalmaq, heç bir bəlaya düçar olmamaq;
2) zərər görməmək, cəzasız qalmaq.
[Pişik] heç bir zaval görməyəcəyini hiss etdi, iti caynaqlarını qabırğaya ilişdirdi.
Zaval olmaz – bax zaval yoxdur.
İynə saçdım divara; Elçi göndərdim yara; Elçiyə zaval olmaz; Özüm elçiyəm yara. ().
Zaval tapmaq – xəsarətə uğramaq, ziyan görmək, məhv olmaq, tələf olmaq. Mal-qaranı zaval tapdı.
Zaval vurmaq – 1) ziyan vurmaq, xəsarətə uğratmaq, zay etmək, məhv etmək. Bostanı zaval vurdu;
2) ölüm gətirmək, fənaya uğratmaq.
Bağımda var gavalı; Başım olub havalı; Əzrail ova çıxdı; Mənə vurdu zavalı. ().
Zaval yetirmək – 1) bax zaval vurmaq. Yağış bağlara çox zaval yetirdi;
2) bədbəxtlik gətirmək, fəlakət gətirmək, məhv etmək.
Bir gün olmaz kim, ona gərdun yetirməz bir zaval.
Bir zaval yetirən şahi-sərvərə; Bir şux sitəmkarə müştaq olmuşam.
Bu dərd, billəm, məni axır öldürər; Günbəgün yetirər zavalə, gözəl!
Zaval yoxdur – qorxu yoxdur, xətər yoxdur.
[Əhməd tacirbaşı dedi:] Bizə heç bir zaval yoxdur. “”.
[Sozalı:] Axı, arvad üstündə dalaşmayan kişiyə zaval yoxdur.
[Hümmət:] Əgər bu tufandan qurtarsam, daha mənə zaval yoxdur.
Zavala düşmək – bədbəxtliyə uğramaq, bədbəxt olmaq.
Gəlmədi aftabımız, keçdi nəhar nisfdən; Gör ki, mən, ey fələk, bu gün bir nə zavalə düşmüşəm.
Zavala getmək – bax zavala gəlmək.
Mən bilirəm, gedəcəkdir zavalə; Zənəxdan dövründə, üzar yanında.
Şamamələr dağda dəyər; Qızılgüllər boynun əyər; Bədnəzər çoxdu, göz dəyər; Gedər zavala gözlərin!
Zavala gəlmək – 1) bədbəxtliyə uğramaq, fəlakətə uğramaq, müsibətə düçar olmaq.
Hər günüm bir ildir sənsiz, a bala! Gəlməyəsən, görüm səni, zavala.
[Əlibaba:] Qılıncı qın saxlar, çox sağ ol, bala! Görüm, gəlməyəsən əsla zavala! ;
2) məhv olmaq, yox olmaq, zail olmaq.
Kasıb dedi: – Maldar, uyma çox mala; Dolanır zamana, gəlir zavala.
Elə zərbə vurarıq ki, yağı gələr zavala; Bir zərbə ki qoca tarix görməmişdir yaşından.
Zavala vermək – fəlakətə, məhvə uğratmaq; bədbəxt etmək.
Əbəs yerə bizi verdi zavalə; Oğrun-oğrun bəlalərə həvalə.
O mahrudən iraq verdi qəm zavalə məni.
Zavala yetirmək – bax zavala vermək.
Zavala yetmək – bax zavala düşmək.
Mənim baxtım yetməz heç vaxt zavala; Ağıl, kamal, tale, izzət məndə var.
