ZEHİN
\[ər.\] сущ. зигьин (1. инсандин кьилин мефтӀедин кьатӀунин, фикирунин, фагьумунин, гъавурда гьатунин, рикӀел хуьнин алакьун; макь, мукьуф; талант; 2. фикир, хиял; zehnində qalmamaq рикӀел аламукь тавун, фикирдай (хиялдай) акъатун; zehni açılmaq зигьин ахъа хьун, фикирунин, фагьумунин алакьун чкадал хтун, хъсан хьун, кьиле кьезилвал гьисс авун; zehni qaralmaq зигьин чӀулав хьун, фикир са чкадал кӀватӀиз тахьун; фикирунин, фагьумунин алакьун амукь тавун.