ÖZÜNÜNKÜ


1. əvəz. Özünə məxsus olan, özünə aid olan. Paltar özününküdür.
2. İs. mənasında. Öz adamı, öz qohumu, öz yaxını, yaxud öz şeyi, öz fikri və s.
[Tutubəyim ağa:] Qızım, bir özününkülərdən də oxu, … qulaq assın. Çəmənzəminli.

ÖZÜNÜMÜŞAHİDƏ
ÖZÜNÜTƏNQİD

Значение слова в других словарях