ÜZGÜN
прил. такьатсуз, галат(нав)ай, куьлягь хьайи, юргъун, пелеш, зайиф, тӀагъ.
sif. débile, chéti//f, -ve, grêle, malingre ; cocochyme ; faible ; ~ uşaq enfant m chétif ; ~ qoca vieil homme m faible
Tam oxu »s. weak, feeble; frail; ~ uşaq weak / feeble child; ~ qoca frail old man*; O üzgün görünür He looks run down; acından / soyuqdan ~ olmaq to faint with
Tam oxu »ÜZGÜN – SAZ Gülarə göz yaşından islanmış tülü dərhal buraxdı, üzgün, boğuq bir səslə dedi (C.Məmmədov); Canı sazdır, hələ xəstəlik bilmir (“Ulduz”)
Tam oxu »ÜZGÜN [Zakir] sonra üzgün bir halda cavab verdi (H.Seyidbəyli); HALSIZ Mehriban çox halsız idi (S.Hüseyn); ÜZÜK Kərəm: Dərdü qəm çəkirəm, üzüyəm, üzük
Tam oxu »прил. истощённый, изнурённый, измождённый. Üzgün görkəm изможденный вид; üzgün düşmək изнуряться, изнуриться
Tam oxu »sif. Taqətsiz, yorğun, üzülmüş, əldən düşmüş, zəif, üzük. Heç demirsən, qul Abbasın üzgündür; Qəm başından tutar, dərd ayağından
Tam oxu »