ŞULUQÇU

sif.is.
1. Şuluq eləyən, nadinc, dəcəl. Şuluqçu uşaq.
[Sabir:] Bizdə bir Məmmədağa var, çox yaman şuluqçudur. S.Rəhimov.

2. Dələduz, qalmaqalçı, araya şuluqluqsalan. Şuluqçu adam.

Синонимы

  • ŞULUQÇU davaçı — qovğaçı — qalmağalçı
  • ŞULUQÇU dəcəl — nadinc — şeytan — dələduz
  • ŞULUQÇU 1. ŞULUQÇU O zaman Səfa Şuluqçu oğlan idi, çox danışırdı, bir dəqiqə yerində rahat otura bilməzdi (M
ŞULUQ
ŞULUQÇULUQ

Значение слова в других словарях