фарс, сущ.; -еди, -еда; -ер, -ери, -ера 1) кудай пешер, тан авай набатат. # таза ~ер, акъахай ~ер; ~ ерин хъикьиф, ~ерин афарар; ~ер атӀун, ~ерин хъикьиф авун, ~ерин афарар чурун \[ авун \]. Вуна гайи кудай вергни Ни лугьудай некьи тушир. Ш. Къ. Гьар юкъуз вун... Насибатаз салан къерехда, жугъундин кӀане экъечӀнавай вергер акуна... А. Сайд. Вергерин хъикьиф. Са заз мад дурнайри гатфар хкидач, На чрай вергерин афар хкидач... 3. Къ. Тухурла, диде, вун... 2) вергер экъечӀнавай чка. ГъвечӀи вахаз жеда къизил кукӀушар алай гада, амма чӀехи вахари аял пекерик кутуна вергериз гадарна... Ф. Пуд руш. - Я руш, вахъ вуч хьанва? Ви а вергера вуч азар ава?.. А. Сайд. Вергерин хъикьифар.
* вергерай \[валарай\] экъечӀна рекьеллайдаз къван гун гл., ни тахсиркар вич яз, дугъридак тахсир кутун