ДИБ
(-ди, -да, -ар) 1. bünövrə, təməl, əsas, özül; 2. məc. nəsil, əsil-nəsəb, mənşə, kök; 3. dilç. kök; гафунин диб sözün kökü.
сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) сифте кьил, ери-бине. И хуьрерин диб эцигай инсанар пудкьуд виш йис идалай вилик Къуба патан хуьрерай хаталувилер
Tam oxu »