араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) истисмар, масадан зегьметдалди вич девлетлу ийидай гьал. Урусатдин кӀеви зулум, Са къуз адаз жеда кьалум... Е. Э. 1877 лагьай йисан бунтариз. Зулум яргъал фидай затӀ туш, Са къуз эхирпехир жеда. X. Т. Кьуд йис. КукӀварна зулум, мичӀивал, Къурмишзавай чаз азад хуьр. А. Ф. Эм-Тэ-Эс. 2) масадаз ийизвай къаст, гуж. Зи вилерикай, чан хва, а зулумдик, муьсуьбатдик кьейи паб гилани карагзава. А. Ф. Лянет.
* зулум(ар) авун гл., ни низ мусибат(ар), къаст(ар) авун. Виликдай халкьдин иви хъвайи, абурун зегьмет тӀуьр, зулумар авур... и инсанриз, хуьре гьар са цӀийи инсан, гьар са цӀийи кар... такӀан тир. А. Ф. Риза.
* зулум хьун гл., низ гзаф зарарлу, рикӀ тӀардай кар, агьвалат хьун. Им заз еке зулум хьана: Къах тӀуьна куьтягьна каци. Е. Э. Къах тӀуьр кац. Бязибуруз хьана зулум. С. С. Тенбекдикай дар хьайила.