ИТИМ

(-ди, -да, -ар) 1. adam, insan; жегьил итим cavan adam; итимдиз гаф бес я, ламраз – лаш. Ata. sözü adam olana bir söz yetər; 2. kişi (cinscə qadının əksi); кьуьзуь итим qoca kişi; 3. kişi, ər, zövc; итимни-паб ər-arvad; 4. kişi, mərd, namuslu, sözündə sabit adam; итимдин гаф сад жеда. Ata. sözü kişinin sözü bir olar; 5. adam, şəxs, kəs, nəfər; итимдин кьилиз adambaşı(na), hər bir adama, hər bir nəfərə; hər bir nəfərdən; 6. məc. arxa, kömək, havadar, tərəfdar, qohum-qardaş; итимдин далудихъ итим хьана кӀанда. Ata. sözü adamın adamı gərək; * итим авун adam eləmək, tərbiyə vermək, ortalığa çıxarmaq; итимдай кьун (итимдай гьисабун) adam saymaq, hörmət etmək.